Luister je wel naar mij

“Ze luisteren voor geen meter!”

Een van de meest gehoorde uitspraken in de vele jaren dat ik met ouders en opvoeders werk. Niet alleen een veelvuldig uitgesproken ‘klacht’ van ouders, maar ook van professionals die met kinderen werken, zoals leerkrachten en leerlingbegeleiders.

Hieronder enkele uitspraken van ouders, vaak vergezeld van een diepe zucht en opgetrokken wenkbrauwen:

“Hoe vaak heb ik al gezegd dat je je kamer moet opruimen, nu ligt alles nog overhoop!”
“Ik heb al zo vaak gezegd dat je je vieze schoenen uit moet doen bij de deur, en nu loop je er weer gewoon de kamer mee in!”
“Hou eens op met zeuren, je weet best dat je geen koekje mag zo vlak voor het eten!”
“En weer moet je op de laatste dag nog al je huiswerk doen…ik blijf het niet zeggen dat je er eens wat eerder mee moet beginnen!”

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Herkenbaar?

Of enkele uitspraken van leerkrachten:

“Heb ik net alles uitgelegd en weet hij nog steeds niet wat hij moet doen!”
“Ik heb al honderd keer gezegd dat ze moet luisteren tijdens de uitleg, maar elke keer zit ze weer achterstevoren!”
“Elke keer zeg ik dat het niet erg is om foutjes te maken, en toch is ze daar elke keer weer verdrietig om..”

Herken je deze ook? Ook deze opsomming is eindeloos.

Luister je nu eens

“Luister je nu eens naar me!?” Je kunt wel stellen dat dit dé vraag (of liever ‘oproep’) is, die kinderen al heel vaak hebben gehoord. Vrijwel altijd gepaard gaand met een besliste en strenge toon.

Maar van binnen denken kinderen zo vaak: “Maar luister je wel naar mij?” En ze hebben gelijk.
Hoewel kinderen de reputatie hebben niet naar volwassenen te luisteren, is het omgekeerde ook het geval. Volwassenen luisteren vaak ook niet naar wat kinderen zeggen.

De vraag van de volwassenen is meestal een vraag naar gehoorzaamheid (opruimen, huiswerk maken, naar bed gaan, tanden poetsen enz.). Die van het kind een smeekbede dat er naar zijn of haar verhaal geluisterd wordt.

Dat het zich gehoord en gezien voelt. Zich begrepen voelt.

Echt luisteren doe je met volle aandacht

Luisteren is een vaardigheid, die zeer sterk wordt onderschat. Vaak denken we dat we luisteren, maar hebben we in ons hoofd het antwoord al bedacht of zijn we al een paar stappen verder. Bijvoorbeeld als je zegt dat het tijd is om te gaan slapen en je kind zegt dat het nog een extra voorleesverhaaltje wilt. Jouw hoofd heeft vast al bedacht dat het nu echt de hoogste tijd is, dat het aanrecht nog helemaal vol staat met afwas en dat je eindelijk ook eens even rustig wil zitten.

Of we hebben in ons hoofd al een oordeel, waardoor we niet meer écht luisteren. Bijvoorbeeld als je vraagt of je kind nog huiswerk heeft en het zegt van niet. Hoe vaak is er dan het stemmetje in je hoofd dat zegt: : Ja, ja, het zal wel. Je zult wel weer niks willen doen en alles uitstellen tot het laatst”

Wil jij écht luisteren en je kind beter begrijpen?

Dan reik ik je hieronder alvast 4 stappen aan, waardoor je met meer oprechte aandacht kunt luisteren
1. Druk even op de pauzeknop.
Stop even met alles waarmee je bezig bent, parkeer de gedachten in je hoofd, laat je ‘to-do lijstje’ voor wat het is, adem een paar keer diep in en uit en richt je aandacht op het hier en nu, op je kind en op wat het je vertelt. Het klinkt makkelijk, maar dat is het zeker niet.

2. Luister naar wat het kind niet vertelt.
Tussen de regels door vertelt je kind vaak veel meer dan alleen met de woorden of zinnen die het zegt. Let op de non-verbale signalen: lichaamshouding, gedrag, gebaren, blik in de ogen, uitdrukking op het gezicht. Ruim de helft van de communicatie wordt namelijk bepaald door de non-verbale communicatie.

3. Zeg niet meteen ‘nee’ als je kind iets zegt of vraagt.
Je kind heeft er misschien een bedoeling mee, die jij (nog) niet weet. Neem even een korte denktijd, zeg dat even moet nadenken. Gebruik die tijd om je af te vragen waarom jouw antwoord eigenlijk ‘nee’ is. Zou het misschien best een ‘ja’ kunnen zijn, onder bepaalde voorwaarden? Bijvoorbeeld: je kind wilt eerst buiten spelen en daarna huiswerk maken. Wat maakt dat jouw antwoord ‘nee’ is? En is dat, vanuit jouw kind gezien, wel een reëel antwoord?

4. Wees nieuwsgierig en vraag door.
In het verlengde van punt 3 hierboven, kan je verder doorvragen. Doe alsof je je kind voor het eerst ziet en stel vragen, wees nieuwsgierig naar je kind. Naar zijn motivatie en beweegredenen. Je zult zien dat het jou en je kind veel kan opleveren.

Door eens te experimenteren met deze 4 stappen, zal je merken dat je al verschil kan maken. Je begrijpt je kind beter en het versterkt de band tussen jullie. Wie wilt dat niet?

Met warme groet
Carla

Lees meer

Daar gaan we weer!

Daar gaan we weer!

Het is zondagochtend als Roos (7 jaar) boos en chagrijnig haar bed uit stapt. Haar moeder ziet de bui alweer hangen. Het is de laatste dag van de kerstvakantie, morgen begint de school weer.Zoals altijd aan het eind van een vakantie, verloopt de zondag erg moeizaam....

Lees meer
Vol verwachting klopt ons hart…

Vol verwachting klopt ons hart…

Het is november, het sinterklaasjournaal is weer begonnen, kinderen komen geleidelijk aan weer in de sfeer. Sommigen geloven in de Sint, anderen weten zeker dat hij niet bestaat, en weer anderen twijfelen en stellen vragen. Voor veel gezinnen een fijne periode, en...

Lees meer
Waarom Verbinding pure noodzaak is

Waarom Verbinding pure noodzaak is

We horen en zien het vaak voorbij komen: het woord ‘verbinding’. Maar wat betekent dat nu eigenlijk precies? En waarom is het zo belangrijk? De betekenis van verbinding ‘Verbinding’ is een van de 3 grootste psychologische basisbehoeften van ieder mens. De andere 2...

Lees meer