Een aantal weken geleden mocht ik weer nieuwe ouders verwelkomen in mijn praktijk.
Zij schoven bij mij aan voor een oriënterend gesprek om samen te kijken wat er nodig was in het gezin, want deze ouders maakten zich zorgen over hun dochter. Tegen het eind van het gesprek, waarin ik ook mijn werkwijze had uitgelegd, stelden zij mij (heel terecht) de vraag: “….maar mijn dochter heeft zoveel last van stress, is het dan niet beter dat zij zelf naar therapie gaat?”
Een hele belangrijke en ook logische vraag, die ik heel goed kan begrijpen; er zijn zorgen om het kind, dus het kind zal naar therapie moeten… Het gaat ook vaak op deze manier, kijk maar om je heen. De wachtlijsten voor hulp aan kinderen en jongeren rijzen de pan uit.
Maar dat kan anders…
En dat is door niet met het kind, maar met ouders aan de slag te gaan. In de relatie tussen ouders en kind liggen (vaak onbewust en onzichtbaar) heel veel kansen die ouders kunnen benutten om hun kind te ondersteunen, ook (of: júist) als er even wat meer nodig is. Ouders hebben namelijk zelf, vaak zonder het te beseffen, zóveel invloed hebben op het welbevinden en de ontwikkeling van hun kind. En dus ook bij dit meisje als het gaat over het voorkomen of verminderen van stress. Reacties en gedrag van ouders heeft effect op hun dochter, op hoe zij leert omgaan met stress en spanning.
Geloof me, jij bent als ouder écht de beste therapeut voor je kind!
Het kan echt: je kind helpen zonder dat je kind in therapie gaat. Mijn visie is dat het béter is dat ouders hulp zoeken zonder dat het kind in therapie gaat.
Hoe dat zit?
Hieronder beschrijf ik 3 redenen waarom ik erin geloof dat ouders aan zet zijn, en niet het kind zelf.
Reden 1: De kracht ligt in jou als ouder zelf.
Stel je voor: je kind zit niet lekker in zijn vel zit en je maakt je zorgen (natuurlijk, welke ouder niet…?). Je voelt je machteloos, je wilt je kind zo graag helpen en zelf zo graag een geduldige en liefdevolle ouder zijn. Maar het gedrag van je kind en wat je ervaart met je kind, haalt reacties in je naar boven die je niet graag bij jezelf ziet, bijvoorbeeld schreeuwen (soms zelfs met beschuldigingen aan het adres van je kind), straffen of dreigen met straf. Reacties waar je je achteraf voor voor schaamt of waar je je schuldig over voelt.
Wees gerust, dat is heel normaal en je bent zeker niet de enige.
Dat komt omdat we in de opvoeding van onze kinderen gegarandeerd ook geraakt en getriggerd worden in onze eigen gevoeligheden. We zijn ons daar meestal niet van bewust dat er iets geraakt wordt bij onszelf. Je begrijpt dan je eigen reactie niet eens waarom je bijvoorbeeld zo snel boos wordt op je kind, je geduld verliest en er ruzie of machtsstrijd ontstaat.
Door je eigen blinde vlekken te ontdekken, je eigen triggers en patronen te herkennen en deze aan te pakken, staan ze niet meer in de weg in de relatie met je kind. Het werken aan jezelf, aangevuld met inzichten in het gedrag van je kind en het beter begrijpen van je kind, maakt dat er tal van mogelijkheden binnen handbereik komen om zelf je kind te helpen. En therapie voor het kind overbodig is.
Reden 2: Het kind weet: ‘Ik ben oké’; een boost voor het zelfvertrouwen
Een bijkomend, maar zeker niet onbelangrijk, effect van het ’naar de therapeut sturen van je kind’ is dat een kind hiermee indirect wordt bevestigd in zijn gevoel dat er iets met hem of haar aan de hand is. Dat hij of zij niet ‘normaal’ of niet ‘oké’ is.
Een kind wat vaker moeilijk gedrag vertoont of wat last heeft van stress of angst, heeft vaak zelf al het gevoel dat hij of zij een ‘slecht’ kind is. Mede door de negatieve reacties erop uit de omgeving. Door hem of haar dan ook nog naar de therapeut te sturen, wordt hij of zij alleen maar bevestigd in het beeld wat hij of zij van zichzelf heeft (“zie je wel, het klopt dat ik het niet goed doe, dat ik een slecht kind ben; zelfs mijn ouders geloven al niet meer in mij”).
Dus door een kind niet op therapie te doen, maar zelf je kind sterker te maken, groeit het zelfvertrouwen van het kind. Het kind weet dat het oké is, ook als hij of zij boos is of lastig gedrag vertoont.
Begrijp me goed: ik wil hiermee niet zeggen dat het nooit zinvol is voor een kind om therapie te volgen. Soms kan het zeker helpend zijn, dat hangt onder andere af van de aard van de therapie en van wat de zorgen zijn.
Reden 3: Kinderen leren meer van zien dan van zeggen
Misschien herken je het wel. Je hebt al zo vaak uitgelegd dat je kind niet bang hoeft te zijn om foutjes te maken; daar leer je immers van. Of al zo vaak gezegd dat je kind niet zo boos moet zijn als hij iets niet kan of mag; regels zijn regels.
Natuurlijk kan een kind in therapie leren om beter om te leren gaan met (faal)angst of boosheid. Dat kan een kind zeker houvast geven, maar het effect is nog groter als het ook thuis wordt voorgeleefd. En er dus in het gezin draagvlak en bedding is om verder te groeien in deze vaardigheden.
Want hoe kan een kind deze vaardigheden leren als mama alle potjes in de keuken weer terugdraait en verzet als de poetsvrouw is geweest. Of als papa kwaad thuiskomt omdat hij net heeft gehoord dat de voetbaltraining niet doorgaat.
Door zelf te laten zien, en dus voor te leven, hoe je met frustraties of lastige emoties omgaat, leert je kind hoe hij of zij dat zelf kan doen. Kinderen leren namelijk het meest door ervaring. Vanuit de veiligheid van het gezin en nabijheid van de ouders, kunnen kinderen groeien.
In mijn jarenlange begeleiding van kinderen heb ik ook zelf gemerkt dat het effect van de begeleiding absoluut een stuk groter was als ook ouders hier intensief bij betrokken werden. Als dat niet zo was (sommige ouders wilden dat niet) had de begeleiding vaak een gering of slechts een kort durend effect. Begrijpelijk, nu we weten dat de rol van ouders zo groot en belangrijk is.
Een stevige basis
Juist door met jezelf aan de slag te gaan, leer je als ouder door de bril van je kind te kijken en de taal van je kind te spreken. Eigenlijk werk je zo aan jezelf én tegelijkertijd aan en met je kind. Je leert hoe kinderen in elkaar zitten en wat ze nodig hebben en hoe jij je kind kan helpen. Op deze manier leg je een stevige basis voor de rest van de opvoeding van je kind.
‘Kijk met je hart door de ogen van je kind’ – B. Singh
Wil jij jouw kind helpen?
Je kan het!
We kunnen samen onderzoeken wat er speelt bij jou en bij jouw kind. Zodat je je kind beter begrijpt en inzicht krijgt in wat er nodig is om je kind te helpen.
Denk je nu: ‘Ja, dat is iets voor mij!’, wil je meer weten of wil je samen met mij bekijken of ik jou (en daardoor je kind) ook verder kan helpen?
Dan nodig ik je uit om mij te mailen (info@fides-orthopedagogiek.nl) of een berichtje te sturen via deze link (link contactpagina). Ik beantwoord je mail binnen 2 werkdagen.
We plannen dan een gratis kennismakingsgesprek van 30 minuten: offline op mijn praktijklocatie in Hoek, of online via zoom. Daarin onderzoeken we samen wat jouw vraag is of wat jouw zorgen zijn. En of ik jou daar bij kan helpen en op welke manier.
Voel je welkom!
